”Je probeert mee te lopen met de rest, maar kan niet volgen. En na 15 jaar zeggen ze plots dat je al de hele tijd in een rolstoel zit”
Deze quote komt uit de Nerdland podcast over autisme, waarbij een van de gasten met dit beeld aangaf hoe het voelt om op latere leeftijd gediagnosticeerd te worden met autisme. Het is voor de rest van de dag in mijn hoofd blijven hangen. Omdat ik het zo een goede verwoording vond, en omdat het niet enkel van toepassing is op mensen met autisme.
Iedereen heeft zijn rolstoel, dingen die een uitdaging vormen. Dingen waar we niet voor gekozen hebben, die we misschien liever niet hadden, maar waar we niet onderuit kunnen. Soms is het iets fysiek, zoals een rolstoel. Dan is de beperking duidelijk. Dan zullen we niet snel denken “allez, sta eens recht en stap eens verder” . Maar soms is de rolstoel onzichtbaar, en zit het tussen onze oren.
Ik ben een overdenker, ik denk vaak te veel of te ver na. Dat klinkt als een positieve eigenschap, maar bij mij uit het zich vooral in de meest worst-case scenario’s verzinnen bij banale dingen.
Een tijdje geleden reed ik op de autostrade. In de tegengestelde richting was er een zwaar ongeval gebeurd. Ik maakte me de bedenking dat mijn vrouw op dat ogenblik op de terugweg van haar afspraak kon zijn en dus mogelijks een van de betrokken auto’s was. Niet veel later ben ik me aan het bedenken hoe ik de kinderen in dat scenario alleen zou gaan verder opvoeden.
Een mindere dag op het werk? Ze gaan de samenwerking stopzetten.
Een probleem in ons huis? Het zal niets meer waard zijn en we krijgen het nooit meer verkocht.
…
Ik ben er me ondertussen heel erg bewust van wanneer het gebeurt en besef beter dat mijn gedachten het worst-case scenario zijn eerder dan het realistische scenario. Maar het maakt dat ik me meer focus op de mogelijke negatieve gevolgen dan de positieve. Dat is als ondernemer niet altijd een goede eigenschap. Het is een handicap die ik heb ten opzichte van de positieve succesvolle ondernemer die altijd opportuniteiten ziet.
De “mentale rolstoelen” zijn even echt als de echte, ook al zijn ze minder goed zichtbaar. Evengoed zijn ze soms tijdelijk, soms levenslang. Jezelf openstellen voor de mogelijkheid dat je er zelf een hebt, of dat andere er een hebben, kan veel zaken in een ander perspectief zetten.
Het is niet altijd een kwestie van niet willen. Wat voor de een natuurlijk en eenvoudig is, is voor de ander een torenhoge uitdaging.
