Ik zit achter mijn toetsenbord op een doordeweekse avond met een glaasje rode wijn. Soms is het een Whiskey. Meestal eigenlijk, want als je maar één glas wijn drinkt, wat doe je dan met de rest van de fles?
Ondanks dat het mij smaakt, voelt het niet helemaal goed. Enkele weken geleden las ik in een artikel over alcohol dat bij elk glas hersencellen afsterven. Het ging zo ver dat de geïnterviewde dokter stelde dat je je bij elk glas moet afvragen of het de hersenschade waard is. Wat ik vroeger als kleine jongen regelmatig thuis zag, ouders die ’s avonds een glaasje wijn dronken, is tegenwoordig meer en meer taboe.
De wetenschap brengt ons elke dag meer kennis, wat goed voor ons is en wat niet. Meer en meer worden we bewust gemaakt dat elke actie die we nemen een invloed heeft op ons (latere) lichaam. Minstens één keer per week komt er wel ergens een expert op TV zeggen dat een bepaalde gewoonte helemaal niet goed is. Sommigen zullen proberen om met al deze info zoveel mogelijk “slechte” dingen te mijden en “goede” dingen te doen. Geen suiker, geen alcohol, geen aspartaam, veel slapen, veel bewegen, … .
Dat is niet aan mij besteed. Van te leven ga je dood. Wat je ook doet, of niet doet. De ene al wat vroeger dan de andere. Mijn papa is slechts 65 jaar oud geworden, terwijl mijn bompa de volle 103 jaar mocht worden. Ik hoop ergens daartussen te eindigen. De gulden middenweg. Door de gulden middenweg te volgen in het leven. Genieten zonder te overdrijven.
Volgens Freek de Jonge moeten we ons eigenlijk toch helemaal geen zorgen maken, want er is toch 🎶 Leven na de dood 🎶. Met die gedachte, neem ik nog een slokje van mijn glaasje wijn.
